License plate-reading devices fuel privacy debate

Technology helps police respond to crimes, violations, but broad use, lack of regulations raise privacy worries

CHELSEA — The high-speed cameras mounted on Sergeant Robert Griffin’s cruiser trigger a beeping alarm every time they read another license plate, automatically checking to see if each car is unregistered, uninsured, or stolen. In a single hour of near-constant beeps, Griffin runs 786 plates on parked cars without lifting a finger.

The plate-reading cameras were introduced for police use in Massachusetts in 2008, and quickly proved their worth. The one on Griffin’s Chelsea cruiser repaid its $24,000 price tag in its first 11 days on the road. “We located more uninsured vehicles in our first month . . . using [the camera] in one cruiser than the entire department did the whole year before,” said Griffin.

Now, automated license plate recognition technology’s popularity is exploding — seven Boston-area police departments will add a combined 21 new license readers during the next month alone — and with that expanded use has come debate on whether the privacy of law-abiding citizens is being violated.

These high-tech license readers, now mounted on 87 police cruisers statewide, scan literally millions of license plates in Massachusetts each year, not only checking the car and owner’s legal history, but also creating a precise record of where each vehicle was at a given moment.
Related
Video: The watchful lens of the police
Graphic: How license plate readers work

The records can be enormously helpful in solving crimes — for example, Fitchburg police used the technology to catch a serial flasher — but they increasingly make privacy advocates uneasy.

Use of the technology is outstripping creation of rules to prevent abuses such as tracking the movements of private citizens, or monitoring who visits sensitive places such as strip clubs, union halls, or abortion clinics.

A survey of police departments that use automated license readers found that fewer than a third — just 17 out of 53 — have written policies, leaving the rest with no formal standards for who can see the records or how long they will be preserved.

“The worst-case scenario — vast databases with records of movements of massive numbers of people — is already happening,” warns Kade Crockford of the American Civil Liberties Union of Massachusetts, which is pushing for a state law to regulate use of license plate scanners and limit the time departments can routinely keep the electronic records to 48 hours.

But police fear that zeal to protect privacy could stifle the use of a promising law enforcement tool, especially if they are prevented from preserving and pooling license plate scans for use in detective work. Currently, all of the police departments keep their plate scans longer than two days, with data storage ranging from 14 days in Somerville and Brookline to 90 days in Boston and up to a year in Leicester, Malden, Pittsfield, and Worcester.

Sergeant Griffin, whose own department has no written policy, agrees that there should be rules to prevent abuse, but thinks that these should be set by local departments rather than at the State House. He said that rather than restrict use of the scanners, the Legislature should “trust law enforcement to do the right thing.”

The usefulness of the automated license plate reader as an investigative tool springs from the astounding number of license plates the units can scan and record. With an array of high-speed cameras mounted on police cruisers snapping pictures, these systems are designed to capture up to 1,800 plates per minute, even at high speeds and in difficult driving conditions.

“I’ve had my [license plater reader] correctly scan plates on cars parked bumper-to-bumper when I’m driving full speed,” said Griffin, who caught three scofflaws owing a combined $1,900 in parking tickets from the 786 license plates his reader checked on a recent one-hour patrol. The devices misidentify plates often enough that scans have to be confirmed by an officer on the scene before writing a ticket. In this case, after confirming the parking tickets, and the money owed, police initiated the collection process. Griffin called headquarters to confirm that the vehicles still had unpaid tickets, and then arranged for them to be towed.

Boston’s four scanner-equipped cars do 3,500 scans a day and more than 1 million per year, according to police data. Even smaller departments such as Fitchburg scan 30,000 plates per month with just one license-reading system, easily 10 times more than an officer could manually check.

Most of the departments that deploy license plate readers use them primarily for traffic enforcement. But the scanners — sometimes called by the acronym ALPR — are also used for missing persons, AMBER alerts, active warrants, and open cases.

“Every once in a while our detectives will use the ALPR database for retrospective searches,” said Griffin, adding that the technology has proved useful to scan vehicles in neighborhoods surrounding crime scenes.

Griffin’s counterpart in Fitchburg, Officer Paul McNamara, said license scanner data played a crucial role in solving a string of indecent exposure incidents at Fitchburg State University in April 2011. At the request of the university police, McNamara entered the alleged flasher’s plate into his license-scan database. The system indicated that a suspect’s vehicle had passed the scanner just 10 minutes earlier, leading to a suspect’s arrest and later guilty plea to charges of indecent exposure and lewdness.

McNamara said that there is no formal process when another police department requests a license inquiry of this kind into his unit’s database.

“It can’t be a fishing expedition, though,” he said. “We look at it as a form of mutual aid, so it has to be a serious criminal matter for us to share data.”

While law enforcement officials are enthusiastic, critics can point to alleged abuses:

■ In 2004, police tracked Canadian reporter Kerry Diotte via automated license scans after he wrote articles critical of the local traffic division. A senior officer admitted to inappropriately searching for the reporter’s vehicle in a license scan database in an attempt to catch Diotte driving drunk.

■ Plainclothes NYPD officers used readers to scan license plates of worshipers at a mosque in 2006 and 2007, the Associated Press reported, under a program that was partially funded by a federal drug enforcement grant.

■ In December, the Minneapolis Police Department released a USB thumb drive with 2.1 million license plate scans and GPS vehicle location tags in response to a public records request, raising fears that such releases might help stalkers follow their victims. A few days later, the Minneapolis mayor asked the state to classify license scan data as nonpublic.

ACLU attorney Fritz Mulhauser warned last summer that, within a few years, police will be able to use license scan records to determine whether a particular vehicle “has been spotted at a specific church, union hall, bar, political party headquarters, abortion clinic, strip club, or any number of other locations a driver might wish to keep private.”

But many law enforcement officials say they are just starting to tap the potential of license plate scanners.

“If anything, we’re not using ALPR enough,” said Medford’s Chief Leo Sacco, who would like to deploy the scanners 24 hours a day on all of his cruisers.

Massachusetts public safety officials are trying to create a central repository of license scans similar to a system in Maryland where all 262 scanner-equipped cruisers feed data to the state. In 2011, the Executive Office of Public Safety and Security handed out $750,000 in federal grants for 43 police departments to buy scanners with the understanding that all scan results would be shared.

The bill introduced on Beacon Hill by Senator Cynthia Creem and Representative Jonathan Hecht would allow police to share scan results for law enforcement purposes, but it would require every agency to develop formal policies that protect privacy. It would also set statewide standards for preserving camera scanner data and require regular reports to the state on how departments are using their scanners.

Currently, even the state Executive Office of Public Safety lacks a formal policy governing the use of its planned database, while 36 police departments out of the 53 using automated license readers have no written policies, the survey found. The Massachusetts State Police are currently developing a policy for the department’s 20 camera scanners.

Even departments that do have formal license-reading policies differ widely on specifics such as whether the collected data must be released to the public in response to a written request; Wakefield and Revere say no; many others use vague language that leaves it unclear.

Likewise, the police differ widely on how long they can retain license scans not connected to an ongoing investigation or law enforcement action, ranging from as little as 14 days in Somerville and Brookline to indefinitely in Milford.

The town of Brookline, police, and selectmen have worked with the ACLU to develop perhaps the most detailed policies in the state.

…

This investigation was done for the Globe in collaboration with MuckRock, a Boston-based company that specializes in obtaining government documents through records requests. It was supported by a grant from the Fund for Investigative Journalism. Shawn Musgrave can be reached at shawn@muckrock.com.

By Shawn Musgrave | Globe Correspondent April 09, 2013

Find this story at 9 April 2013

© 2013 The New York Times Company

Hoeveel ANPR-camera’s zijn er eigenlijk?

ANALYSE – Uw kenteken wordt straks vier weken bewaard als u langs een ANPR-camera rijdt. De Tweede Kamer is in grote lijnen akkoord met een wetsvoorstel dat dat regelt. Hoeveel van dit soort camera’s zijn er eigenlijk? En waar staan ze?

In het politieke debat over de opslag van kentekengegevens en de bijbehorende rapporten en adviezen wordt uitgegaan van ongeveer driehonderd Automatic Number Plate Recognition (ANPR)-camera’s. Het doorgaans goed ingevoerde Webwereld sprak gisteren van tienduizenden camera’s. Beide aantallen kloppen niet.

We kunnen met zekerheid zeggen dat er 1625 ANPR-camera’s langs de Nederlandse wegen staan. Maar ze zijn lang niet allemaal geschikt voor opsporing. Op dit moment worden al die gescande kentekens nauwelijks gebruikt voor opsporing en dat blijft ook wel even zo ondanks de nieuwe wet (daarover volgende week meer op Sargasso).

Laten we eens gaan tellen.

De meeste ANPR-camera’s worden ingezet voor verkeersmanagement en vallen onder het beheer van de Nationale Databank Wegverkeersgegevens (NDW). Met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) hebben we een overzicht van al die camera’s gekregen. Het zijn er duizend en die staan vooral in steden en langs provinciale wegen in de Randstad en Noord-Brabant.

Encryptie

De camera’s meten de verkeersintensiteit. Wie bijvoorbeeld via de S112 in Amsterdam de stad binnenrijdt, wordt gescand. De data zijn niet herleidbaar tot een persoon (en in die zin geen persoonsgegevens), want via encryptie omgezet in een geanonimiseerde code. Bij het centrum wordt dezelfde auto weer gescand en herkend. Met die gegevens kan de NDW berekenen hoeveel tijd het kost om de stad in te komen en die informatie staat dan soms op matrixborden langs de weg.

De NDW beheert deze camera’s niet zelf, maar bezweert dat ze niet voor opsporingsdoeleinden worden gebruikt en dat dat ook niet de bedoeling is. Toch moeten we het opsporingsdoel niet zomaar afschrijven. In Rotterdam maakte de politie dankbaar gebruik van verkeerscamera’s en werd daarbij niet gehinderd door encryptie. Het kan dus wel.

Politie

Daarnaast heeft de politie veel eigen ANPR-camera’s. Een aantal korpsen heeft vaste opstellingen en de meeste hebben auto’s die uitgerust zijn met ANPR-apparatuur. Het korps Rotterdam-Rijnmond is voorloper en heeft de meeste camera’s hangen: 64 vaste camera’s en 8 mobiele. Het KLPD heeft 36 vaste camera’s en 35 mobiele. 19 korpsen beheren in totaal 78 mobiele camera’s en 5 korpsen hebben in totaal 119 vaste camera’s (op 21 locaties). Tien korpsen gebruiken ANPR-camera’s van anderen.

Amsterdam-Amstelland heeft er nog niet zoveel, maar wil zijn arsenaal flink uitbreiden door ook de milieucamera’s op het politiesysteem aan te sluiten. Dat is tot op heden echter nog niet gelukt wegens technische problemen.

Ook private partijen maken steeds vaker gebruik van ANPR. Tankstations proberen er bijvoorbeeld het wegrijden zonder betalen mee te bestrijden. Het is onduidelijk hoeveel tankstations met dit type camera’s zijn uitgerust, daarom neem ik ze niet mee in de telling.

Hardnekkige plannen

Daarnaast zijn er al jaren hardnekkige plannen om alle camera’s van Rijkswaterstaat op een landelijk ANPR-net aan te sluiten. Dat zijn zeker 2000 camera’s. Ik zeg hardnekkig, omdat het technisch gezien erg lastig is om dit soort camera’s op een ANPR-netwerk aan te sluiten. De camera’s moeten bijvoorbeeld stabiel hangen en mogen niet zwenken. Bovendien wil je idealiter op iedere rijbaan een eigen camera hebben, anders mis je veel auto’s. De meeste Rijkswaterstaatcamera’s overzien complete rijrichtingen en niet individuele baanvakken.

De camera’s van Trajectcontrole tellen ook mee in ons overzicht. We hebben alleen de locaties geteld en niet alle camera’s. Het afgelopen jaar is het aantal meetpunten flink uitgebreid, op de A4 en A2 bijvoorbeeld. Alleen al op het stukje Amsterdam-Utrecht hangen zeker tachtig camera’s, verspreid over acht meetpunten.

Tot slot zijn er nog de beruchte @migo grenscamera’s. Voor meer dan twintig miljoen euro werden ANPR-camera’s bij de grensovergangen gemonteerd, maar die blijken volgens het Schengenverdrag helemaal niet continu te mogen scannen. Ze worden dus beperkt ingezet.

Educated guess

Het aantal ANPR-camera’s dat we documentair hebben kunnen staven bedraagt zeker 1625. Ik vermoed dat het ware aantal, en dat is een educated guess, rond de drieduizend ligt. Mocht het toch lukken om de Rijkswaterstaatcamera’s aan te sluiten, dan zitten we op vijfduizend.

En waar staan ze dan? Hieronder vindt u twee kaarten met camera’s die bij ons bekend zijn. De eerste toont de camera’s waarvan we zeker weten dat ze er staan. De tweede toont het scenario als de Rijkswaterstaat-camera’s op een ANPR-netwerk worden aangesloten. Je kunt zoomen en (beperkt) zoeken.

Volgende week hebben we een aantal achtergrondverhalen over (slim) cameratoezicht in Nederland en presenteren we een kaart met alle publiek gedocumenteerde camera’s in Nederland die we met enkele honderden Wob-verzoeken boven tafel hebben gekregen. Tips, vragen en aanvullingen graag in de comments.

Door Dimitri Tokmetzis
19:00 donderdag 21 maart 2013

Find this story at 21 March 2013

(cc) 2001-2013 Stichting Sargasso

Landelijk opsporingsbericht: uw kenteken gezocht

Als het aan de politie ligt, wordt uw kenteken straks overal gescand. Niet alleen kijkt de politie of u iets op uw kerfstok heeft, maar ook of u op basis van uw reisprofiel van plan bent om rottigheid uit te halen: een soort Minority Report op de weg dus. Daarbij worden kentekenscans mogelijk centraal opgeslagen en informatie en camerabeelden uitgewisseld tussen politie en de private sector.

Dit scenario destilleer ik uit een aantal stukken dat ik met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) van het KLPD heb ontvangen. Nu al maken verschillende korpsen gebruik van Automated Number Plate Recognition (ANPR), oftewel kentekenherkenning. ANPR wordt op dit moment vooral toegepast voor handhaving, bijvoorbeeld om mensen met openstaande boetes uit het verkeer te plukken. Maar ANPR kan veel meer, zeker als er een landelijk dekkend systeem is.

De registraties geven een rijk beeld van waar auto’s zijn geweest. Die informatie kan toegepast worden in opsporingsonderzoeken en gebruikt worden voor intelligencedoeleinden. Een centrale stuurgroep onderzoekt de mogelijkheid van van zo’n landelijke toepassing en komt binnenkort – onbekend is wanneer – waarschijnlijk met een voorstel.

Waarom is dit belangrijk?

Uit een aantal openbaargemaakte stukken (waaronder een basisdocument van de landelijke werkgroep, Implementatie en Doorontwikkeling ANPR, IDA) blijkt wel waar de voorkeur van de politie naar uit gaat. Ook wordt gewerkt aan een communicatiestrategie. Uiteraard is het niet de bedoeling dat de burger nu al meepraat. Om te voorkomen dat we voor voldongen feiten worden gesteld, nu alvast een bijdrage aan de discussie. Hieronder vindt u enkele tekstfragmenten. Gezamenlijk geven ze een duidelijk beeld van de koers die men dreigt in te slaan. Alle openbare documenten staan onderaan. Een eerder, wat beperkter verhaal, staat hier.

Tot slot nog even wat u niet mag weten van het KLPD (de zwartgemaakte stukken in de documenten):

– Het KLPD werkt samen met het Eindhovense bedrijf Technet.

– Verantwoordelijke bij de Raad van Hoofdcommissarissen (en auteur van het conceptrapport Beelden van de Samenleving is Pieter Jaap Aalbersberg, portefeuillehouder Publiek-Private Samenwerking en Intelligence van de Raad van Hoofdcommissarissen. Blijkbaar is dit ook al privacygevoelige informatie.

– De locatie van de vaste ANPR-opstellingen worden niet prijsgegeven. Tips kunt u kwijt in de comments, dat werkt wellicht sneller dan een bezwaarschrift. Momenteel werk ik aan een overzichtskaart.

Uit: ANPR Naar een landelijke toepassing

Hotlists worden landelijk samengesteld als afgeleide van bestaande registers zoals het opsporingsregister of het kentekenregister. De kentekenverzameling kan naar eigen inzicht worden aangevuld met gegevens uit het korps dat ANPR inzet. Denk daarbij aan speciale doelgroepen en/of subjecten in onderzoeken van CIE (Criminele Inlichtingen Eenheid), TGO’s (teams grootschalig optreden) of BRT’s (bovenregionale recherche teams).

Opsporing: gepleegde en te plegen strafbare feiten opsporen door balansverstoorders uit de anonimiteit van verkeersstromen te halen. Met ANPR kan bijvoorbeeld een overzicht gemaakt worden van voertuigen die op een bepaald tijdstip in de buurt van een plaats delict aanwezig waren. Een andere toepassingsmogelijkheid is om via ANPR inzicht te verkrijgen in verkeersstromen om vervolgens afwijkende patronen te herkennen.

Wanneer een ongewoon reispatroon door middel van analyse van het politieregister ANPR aan het licht komt, kan dat voor de politie reden zijn om een onderzoek in te stellen. Zo kunnen potentiële criminele activiteiten tijdig worden onderkend.

De meerwaarde die ANPR in de toekomst kan bieden is vooral gericht op (proactieve) informatieanalyse, datamining en het versterken van de informatiepositie van de politie. Doelstelling is het ontdekken van trends, patronen en profielen om daar passende interventiescenario’s voor te kunnen opstellen of zelfs ‘criminaliteitsvoorspellingen’ uit te kunnen destilleren. Dat vraagt om een andere soort van analyses, andere vakinhoudelijke kennis en vanwege de bijzondere verstrekkende zoekmogelijkheden om autorisaties van een zeer beperkte kring van politieambtenaren die de vereiste deskundigheid en ervaring bezitten.

De effectiviteit van ANPR zal toenemen naarmate de inzet breder wordt. Nu wordt ANPR regionaal en periodiek ingezet. De ANPR-systemen kunnen echter ook structureel en landelijk worden ingezet. Te denken valt aan een koppeling van de ANPR-systemen aan de bestaande camera’s van Rijkswaterstaat die langs de snelweg hangen en aan een koppeling aan de camera’s van stadstoezicht. Zo kunnen (potentiële) wetsovertreders nationaal, regionaal en binnen de stad gesignaleerd en eventueel gevolgd worden.

Een bredere inzet kan ook betekenen dat er meerdere hotlists worden gekoppeld aan de ANPR-camera. Op dit moment wordt vooral gecontroleerd met gegevens van de Rijksdienst voor het Wegverkeer, gegevens van het Centraal Justitieel Incassobureau, gegevens van Politie en gegevens van Justitie. Deze verzameling kan uitgebreid worden met hotlists van andere overheidsinstellingen.

Samenwerking draagt bovendien bij aan het streven van het kabinet naar één controlerende overheid. Door (al dan niet structureel) samen te werken met eerdergenoemde partijen ontstaat een veel groter arsenaal aan bevoegdheden, interventiemogelijkheden en informatie die in samenhang kan worden ingezet. Deze samenwerking vindt al vaak plaats in het kader van het integrale veiligheidsbeleid, de bestuurlijke aanpak van de georganiseerde criminaliteit, de inzet van Bibob en de multidisciplinaire samenwerking met de Bijzondere Opsporingsdiensten.

(…) Vanwege de identificerende en signalerende werking krijgt de politie een steeds beter beeld van (potentiële) balansverstoringen en (potentiële) balansverstoorders met een veiligere samenleving als gevolg. (…)

Verder leren de ervaringen van de politie in Groot Brittannië dat de met ANPR verkregen informatie een grote bijdrage levert aan het oplossen of voorkomen van terroristische aanslagen en zware delicten [wat onzin is, in Engeland gaan er juist stemmen op om het aantal ANPR controles drastisch terug te brengen, dt.]. Wat dat aangaat kan ANPR dus ook gebruikt worden voor bewaken en beveiligen, het vergaren van informatie en intelligence of het tegenhouden van een aanslag. Dergelijke toepassingen zijn natuurlijk wel afhankelijk van de dichtheid van het cameranetwerk.

Een voorbeeld van hoe de toepassing van ANPR de privacy van een burger kan raken is proactief onderzoek. In theorie is het mogelijk dat personen die niets met een specifiek delict te maken hebben maar die op het verkeerde moment op een verkeerde plaats verblijven in een ‘potentiële verdachten’ bestand terechtkomen. Van belang is dus om als politie goed uit te leggen wat proactief onderzoek inhoudt en dat voldoende wettelijke waarborgen bestaan om onterecht te worden bestempeld als een verdachte.

Het uitgangspunt daarbij is de inzet van ANPR als handhavinginstrument. Die staat nauwelijks ter discussie en kan relatief eenvoudig worden gerealiseerd. De mogelijkheid om in de toekomst ANPR in te zetten voor opsporingsdoeleinden mag echter niet uit het oog verloren worden en dient meegenomen te worden in de doorontwikkeling van het instrument.

Uitgangspunt voor verdere implementatie en doorontwikkeling van ANPR is een landelijke organisatie die de ANPR standaarden ontwikkelt en bewaakt en die aanspreekpunt is voor deelnemers en ketenpartners in de ANPR strategie. Daarnaast draagt deze organisatie de zorg voor het beheer van een landelijke database met landelijke hotlists. (…) Het voordeel van deze landelijke regie met regionale autonomie is dat een landelijke ANPR-dekking relatief snel bewerkstelligd kan worden.

Uit Beelden van de Samenleving een visiedocument van de Raad van Hoofdcommissarissen, februari 2009

Rol van informatiegestuurd cameratoezicht. Informatiegestuurd cameratoezicht richt zich (in tegenstelling tot andere vormen van cameratoezicht) niet alleen op het verzamelen en verwerken van informatie, maar ook op het analyseren (veredelen) en uitwisselen van deze informatie met publieke én private partners.

Zo, dan bent u weer bij. Hieronder de documenten en daaronder een filmpje.

De documenten:

ANPR naar een landelijke toepassing

Beelden van de samenleving

Digitale surveillance op snelwegen

bijlage 2 IDA (overzicht ANPR-initiatieven per korps)

Beschrijving legitimiteitsvraagstukken

Juridisch advies ANPR (hier een verhaal daarover)

Proces Catch Ken Plan van uitvoering

Opdracht juridische werkgroep

Door Dimitri Tokmetzis
09:00 donderdag 12 augustus 2010

Find this story at 12 August 2010

(cc) 2001-2013 Stichting Sargasso

Rechercheprocessen bij de bestrijding van georganiseerde criminaliteit

Bij de sturing van op georganiseerde criminaliteit gerichte opsporingsonderzoeken, ontbreekt het aan voldoende inzichten: – in het opsporingsproces, – in de factoren die hierop van invloed zijn en – in de resultaten die ermee worden bereikt. Dit rapport gaat over de wijze waarop het concept ‘intelligence’-gestuurde opsporing in de praktijk uitwerkt bij de aanpak van georganiseerde misdaad. Hiertoe is ondermeer onderzocht hoe de voorbereiding van een opsporingsonderzoek naar georganiseerde misdaad in de praktijk verloopt, in hoeverre voorstellen voor onderzoeken daadwerkelijk tot opsporingsonderzoeken hebben geleid en wat daarvan de resultaten zijn geweeest. De eerste voorlopige resultaten werden reeds in 2007 in hoofdstuk 5 van het rapport “Georganiseerde criminaliteit in Nederland” (Onderzoek en Beleid, nr. 252) gepubliceerd (zie link bij: Meer informatie).

Inhoudsopgave:
Voorwoord
Samenvatting
Inleiding
Het selectieproces van zaken
Weegdocumenten van de Nationale Recherche
Van preweegdocumenten tot tactisch onderzoek
Conclusies
Summary
Literatuur
Bijlagen

Auteur(s): Bokhorst, R.J., Steeg, M. van der, Poot, C.J. de
Organisatie: WODC
Plaats uitgave: Den Haag
Uitgever: WODC
Jaar van uitgave: 2011
Reeks: Cahiers 2011-11
Type rapport: Eindrapport

Document te vinden bij

Samenvatting te vinden bij

Summary at

 

Hits en hints: De mogelijke meerwaarde van ANPR voor de opsporing

Automatic Number Plate Recognition (ANPR) is een techniek waarmee kentekens met behulp van camera’s automatisch worden gelezen en vervolgens worden vergeleken met één of meer referentiebestanden. Deze bestanden bevatten kentekens waarmee iets aan de hand is, bijvoorbeeld een openstaande boete, een gestolen voertuig of een rijontzegging. Er zijn op dit moment 90 mobiele en 120 vaste ANPR-camera’s in gebruik bij de Nederlandse politie.
Dit onderzoek maakt duidelijk of, en zo ja hoe, ANPR kan bijdragen aan (verbeterde) opsporing, vervolging en berechting van delictplegers.
De probleemstelling van dit onderzoek is als volgt geformuleerd:
Hoe wordt binnen de Nederlandse strafrechtspleging gebruik gemaakt van ANPR?
Op welke elementen van de strafrechtsketen is ANPR van invloed?
Draagt de inzet van ANPR bij aan een effectiever werkende strafrechtsketen en zo ja, hoe dan?

Inhoudsopgave:
Managementsamenvatting
English summary
Inleiding
ANPR in Nederland
Wetgeving en bewaartermijn
Beoordelingskader ANPR
Stap 1: Scannen
Stap 2: Referentielijsten en hits
Stap 3: Reactie
Neveneffecten, knelpunten en kosten/baten
Slotbeschouwing
Bijlagen
Auteur(s): Flight, S., Egmond, P. van
Organisatie: DSP-groep, WODC
Plaats uitgave: Amsterdam

 Document te vinden bij

Samenvatting te vinden bij

Summary at

Polderen bij de politie

De sterkte van de Nederlandse politie is sinds 1991 met bijna de helft (43,9%) toegenomen, maar er zijn amper meer agenten op straat gekomen. Bovendien wordt door dat veel grotere politieapparaat nauwelijks een boef extra gevangen.

Dat blijkt uit interne rapporten van de Politieacademie waar KRO Brandpunt de hand op heeft weten te leggen. Hoe de politie steeds meer veranderd is in een bureaucratische moloch. Aart Zeeman onderzoekt waar de roep om meer blauw op straat uiteindelijk toe heeft geleid.

Uitzending Brandpunt 06 mei 2012

OPSPORING VERZOCHT!

Slachtoffer van diefstal, gewapende overval of seksueel misbruik? Dikke kans dat de daders nooit worden gepakt. De opsporing van criminelen is de afgelopen jaren steeds verder verminderd. Vooral sinds de politie de beschikking heeft gekregen over een nieuw, centraal computersysteem stapelen ook de onopgeloste zwaardere delicten zich op. Korpschef van Hollands Midden J. Stikvoort zegt dat het systeem ‘als een ramp’ wordt ervaren.

Lees ook het nieuwsbericht: 40.000 VERDACHTEN NIET OPGEPAKT DOOR FALENDE COMPUTERS

Aangifte leidt niet altijd tot aanhouding

Veel burgers zijn ontevreden over de politie. Na het doen van aangifte van een misdrijf horen ze vaak niets meer, zelfs al kunnen ze de dader aanwijzen. Dat merkten de ouders van de 10-jarige Simone. Een vriend van de familie bleek hun dochter te hebben misbruikt. Ze deden onmiddellijk aangifte, maar de verdachte werd niet opgepakt. Hij werd pas aangehouden, nadat de ouders vertwijfeld de burgemeester inschakelden. ‘Als je zelf niet aan de bel trekt, gebeurt er helemaal niets’, zegt de moeder van Simone.

Bakker Van Hasselt uit Zundert kreeg tijdens een overval een pistool op zijn hoofd. Hij wees de politie op camerabeelden waar de daders mogelijk op staan. Maar de politie deed daar niets mee. De overval bij de bakker is al de tiende in anderhalf jaar tijd.

Ook de heer Osendarp heeft een dergelijke ervaring. Zijn huurder ging er met de inboedel vandoor. Osendarp spoorde de notoire oplichter op en gaf het adres van zijn ex-huurder door aan de politie. Tot zijn grote verbazing hield deze de man niet aan. Maar daar gaat Osendarp niet mee akkoord. Hij stapt naar de rechter om de politie te dwingen toch onderzoek te doen. Met succes, want de rechtbank beslist dat de politie de zaak alsnog moet behandelen.

Frustratie bij politie

Burgers voelen zich door de politie in de steek gelaten. Maar ook de politie zelf is zwaar gefrustreerd. Er zijn te weinig agenten en rechercheurs die criminelen op kunnen sporen. Volgens minister Opstelten van Veiligheid heeft Nederland op dit moment het sterkste politiekorps ooit. Op papier klopt dat.
In de werkelijkheid kwam al het extra blauw van de afgelopen jaren niet op straat terecht. ‘Van de 49.500 politiemensen zijn er slechts 31.500 operationeel werkzaam’, aldus Jan Willem van der Pol van de Nederlandse Politiebond in ZEMBLA.

Falende computersystemen

Niet alleen capaciteitsproblemen, maar ook de nieuwe falende computersystemen zorgen voor grote ergernis bij de politie. Rechercheurs werken zo min mogelijk met het nieuwe computerprogramma. Hierdoor gaat cruciale informatie verloren en blijven verdachten vrij rond lopen.

Quotum

De politie moet per jaar 250.000 verdachten aanleveren bij het Openbaar Ministerie. Doet zij dat niet, dan wordt ze financieel gekort. Makkelijke zaken gaan dan ook voor, ingewikkelde zaken blijven op de plank liggen. Anders haalt de politie haar quotum niet. Omdat de aard van het delict geen rol speelt, telt een zaak van een fietsendief net zo zwaar als een zedendelinquent.

INTERVIEWS met:
– G. en R. van Hassel, bakkers en slachtoffers van een gewelddadige overval in Zundert;
– S. Heijsman, korpschef Utrecht;
– J. van de Pol (Nederlandse Politiebond);
– P. Holkamp, hoofdagent;
– J. Terpstra, hoogleraar criminologie;
– J. Stikvoort, korpschef Hollands Midden;
– M. Beekwilder (politie Utrecht);
– B. Osendarp, slachtoffer oplichting, wiens zaak niet werd behandeld, waarna hij naar de rechter stapte;
– P. Tekstra (team plankzaken Utrecht);
– Marita en Peter, ouders van Simone, die op 10-jarige leeftijd seksueel werd misbruikt door een bekende van haar ouders – een half jaar na aangifte schrijven haar ouders de burgemeester om aandacht te vragen voor hun aangifte.

 

uitzending 19 februari 2012