Nestlé has nothing to fear from Swiss legal system; No investigation into the murder of Colombian trade unionist

10 May 2013 – Fourteen months after receiving a criminal complaint, the office of public prosecution in the Swiss Canton of Waadt decided on 1 May 2013 not to investigate whether Nestlé and its managers were liable for negligently contributing to the death of Colombian Nestlé trade unionist Luciano Romero. In March 2012 the European Center for Constitutional and Human Rights (ECCHR) together with Colombian partner organizations lodged a complaint with the prosecution in the German speaking Canton of Zug, who failed to initiate an investigation and instead handed the proceedings over to the Canton of Waadt. Rather than promptly beginning an investigation, the prosecution in Waadt made use of various formalities to delay the proceedings until they could declare that the matter had become time-barred. The victim’s widow, who had lodged her own criminal complaint and who is represented by Zurich lawyers Marcel Bosonnet and Florian Wick, will appeal the decision.

Overall, the proceedings demonstrate that the Swiss judiciary is unwilling to pursue substantiated allegations against corporations. Swiss law makes it effectively impossible for non-European victims of Swiss firms, in particular, to enforce their rights before the courts. The criminal complaint accused senior managers as well as the Nestlé firm itself of negligently contributing to the murder by paramilitaries of Luciano Romero on 10 September 2005 in Vallepudar, Colombia. Despite being informed about the threats made against Romero, they failed to use the resources available to them to prevent the murder. The direct perpetrators of the crime – those who actually carried out the murder – were convicted in Colombia in 2006 and 2007, a rare occurrence in the country with the world’s highest rate of murder and intimidation of trade unionists. At the close of these proceedings in 2007, the Colombian court called for a criminal investigation into the role of Nestlé subsidiary Cicolac as well as the parent company, yet no such investigation was carried out. Despite ample indications of criminal liability, no prosecutor in Switzerland or in Colombia has initiated an investigation. It was left to Colombian lawyers and trade unionists together with the ECCHR to investigate the circumstances of the case and work on behalf of the family of Luciano Romero, work which evidently came too late.

ECCHR General Secretary had the following comment on the prosecution’s decision:

“Even our lowest expectations of the Swiss judiciary have been let down in the Nestlé case. But regardless of how this case proceeds, the problem is clear: Swiss companies have a liability – including a legal liability – for human rights violations committed outside Europe. If current Swiss law prevents the victims of such crimes from enforcing their rights then it – along with the laws of other European countries – must be reformed.”

For further information please contact:

ECCHR, Wolfgang Kaleck, info@ecchr.eu, Tel: ++49 (030) 400 485 90

European Center for Constitutional and Human Rights e.V. (ECCHR)

Zossener Str. 55-58, Aufgang D

D-10961 BERLIN

Phone: + 49 (0)30 – 40 04 85 90

Fax: + 49 (0)30 – 40 04 85 92

E-Mail: info@ECCHR.eu

Nestle under fire over Colombian murder

A Nestle employee and union member in Colombia was murdered by paramilitary forces seven years ago. Human rights organizations say Nestle shares the blame, but investigations have stalled for years.

Over three months ago, the European Center for Constitutional and Human Rights in Berlin (ECCHR) and Sinaltrainal, the Colombian trade union for the food industry, teamed up to press charges against food giant Nestle with the public prosecutor in the Swiss canton of Zug.

The groups accused Nestle of responsibility for the murder of Luciano Romero in 2005, due to neglect of safety precautions. However, investigation into the case has yet to begin.

It looks like the complaint is a hot one for the Swiss prosecution to handle. The case would set a new precedent. It would be the first time that a Swiss business had been held legally responsible for a breach of law abroad.

Nestle, which is the biggest food company and one of the most multinational companies in the world, is also the biggest taxpayer in Switzerland. The company has 328,000 employees in more than 150 countries, with revenue last year of 70 billion euros ($87.6 billion) and a net profit of eight billion euros.

Union members threatened
Columbians protest ties between president and paramilitaries

Nestle has been active in Colombia since 1944, where it has grown to be one of the biggest purchasers of milk. The town of Valledupar is home to the Cicolac factory, a subsidiary which buys up most of the milk in the region and is an important economic force.

In the 1990s, Romero was one of 191 employees at Cicolac. Nestle planned a joint venture with another company, and Romero became an active opponent of the move.

“Romero became one of the most important union activists in the region,” said legal expert Claudia Müller-Hoff, who is working on the case for the ECCHR. “Because of his active involvement, local paramilitaries often threatened to kill him.”

Romero was unable to stop Nestle’s plans.

“During the process of restructuring, all employees were let go and replaced by new staff with worse contracts,” said Michel Egger of Alliance Sud, one of the biggest development aid organizations in Switzerland.

Tortured to death
Müller-Hoff says Nestle did not do enough to protect its employee

In the face of serious threats, Romero temporarily went into exile in Spain through an organized protection program. Once that expired, he returned to Colombia in 2005 and filed a complaint against the termination of his contract.

“At the same time, he prepared for a public witness hearing in Switzerland regarding working conditions at Nestle’s Colombian subsidiary,” Müller-Hoff said.

But he was never able to testify. Shortly before the hearing, Romero was abducted by members of a paramilitary death squad and tortured to death.

The paramilitaries were caught and sentenced by a Colombian court. In his verdict, the judge concluded it was impossible that the group acted on its own.

The judge ordered the state prosecutor to “investigate leading managers of Nestle-Cicolac to clarify their likely involvement and/or planning of the murder of union leader Luciano Enrique Romero Molina.”

The Colombian prosecution has drawn out the investigation up to today.

Dangerous terrain for unions

Colombiais “one of the most dangerous countries for union activities,” the International Trade Union Confederation said in a 2010 report. Since 2000, 60 percent of all murders of union members have happened there. Most remain unsolved to this day. More than 20 members of Sinatrainal have been murdered since 1986. Thirteen of them had, like Romero, worked for Nestle.

After Romero’s murder, Alliance Sud initiated a process of dialogue with Nestle to discuss the conflicts in Valledupar, sending people to Colombia to speak with locals involved in the case. The results left much to be desired.

“The corporate culture is very technocratic and profit-oriented,” Egger said. “That’s something we strongly criticized.”

In its final report, Alliance Sud said Nestle is lacking in conflict sensitivity, including when it comes to dealing with past events that left the union traumatized.

No comment from Nestle

In the eyes of ECCHR, Nestle and its managers share considerable responsibility for Romero’s death.

“After all, despite being well-informed about continuing threats against the Cicolac employee’s life, they failed to do anything to protect him,” Mueller-Hoff said.
Nestle Chairman Peter Brabeck-Letmathe: the company won’t talk

So far, Nestle has rejected all allegations of responsibility and fails to answer requests for an interview. Allegations about the company’s operations up to 2005 evidently do not jibe with positions Nestle has taken since then.

An example is Nestle’s 2008 sustainability report, which claims that every employee should have the opportunity “to develop his potential in a safe and fair work environment where he is listened to, respected and appreciated.” The report describes employee safety as “non-negotiable.”

A company brochure from 2006 states, “especially in a war-torn country like Colombia, after consultations with both authorities and the unions, we have undertaken great efforts to protect our union leaders, workers and managers.”

Delays after unclear jurisdiction

The complaint against Nestle is also backed by the German-based Catholic relief agency Misereor.

…

Date 27.08.2012
Author Andreas Zumach / ag, srs
Editor Michael Lawton

Find this story at 27 August 2013

© 2013 Deutsche Welle

Nestlégate: success in civil lawsuit against NESTLÉ and SECURITAS

ATTAC Switzerland has taken notice with great satisfaction of the civil court’s president Jean-Luc Genillard’s decision of 25 January 2013 in the case «Nestlegate». The Court has convicted NESTLE and SECURITAS AG of spying activities directed at ATTAC. It has recognized that these parties conducted illegal infiltrations. The claimants have been entitled to a financial compensation, since their personal rights have been violated. NESTLE and SECURITAS AG have been ordered to pay a financial compensation of 3.000 Swiss francs (3.238 US dollars) per claimant (a total of 27.000 Swiss francs – 29.145 US dollars).

ATTAC Switzerland has taken notice with great satisfaction of the civil court’s president Jean-Luc Genillard’s decision of 25 January 2013 in the case «Nestlegate». The Court has convicted NESTLE and SECURITAS AG of spying activities directed at ATTAC. It has recognized that these parties conducted illegal infiltrations. The claimants have been entitled to a financial compensation, since their personal rights have been violated. NESTLE and SECURITAS AG have been ordered to pay a financial compensation of 3.000 Swiss francs (3.238 US dollars) per claimant (a total of 27.000 Swiss francs – 29.145 US dollars).

Both a criminal and a civil case were filed after Swiss television revealed on 12 June 2008 that an ATTAC workgroup in Canton Vaud, which was preparing a book on NESTLE’s policies («Attac contre l’empire NESTLE», 2004), had been infiltrated and spied on by a SECURITAS employee on behalf of NESTLE. The woman had joined the ATTAC workgroup in 2003 under the false name of “Sara Meylan”, had attended private meetings (sometimes at the members’ homes), gathered confidential information and prepared detailed reports on the authors as well as on third parties for NESTLE. On September 26th, 2008, ATTAC discovered and denounced to the examining magistrate another SECURITAS spy, who was still active in ATTAC in 2008 under her real name.

The criminal proceedings were dropped on July 29th, 2009. The investigating judge mainly relied on the statements made by NESTLE and SECURITAS AG and found that the only infringement that may constitute an offense – a violation of the federal law of data protection – falls under the three-year statute of limitation. We regret the superficial investigation conducted during this criminal investigation, which Alec Feuz has well documented in his book « Affaire classée».

We are very satisfied that the civil court has now condemned NESTLE’s and SECURITAS AG’s spying activities. Nevertheless we’d like to point out that we are continuing to critically observe the worldwide activities of multinational corporations like NESTLE, especially concerning its hostile trade union policies and the excessive pumping of groundwater in different parts of the world.

Through a general increase of espionage and spying activities, basic democratic rights like the freedom of opinion, the freedom of speech and the freedom of assembly are called into question. The activities of NGOs, trade unions and critical political organizations are limited by private corporations, which perceive non-violent campaigns and action from civil society as a threat to their commercial interests. These transnational corporations thus try to reduce basic democratic rights and often profit from the fact that the State turns a blind eye to these infringements.

It is important to be able to fight for a just and egalitarian society, to oppose injustice around the world by means of free and independent research into the dealings of transnational corporations, without being surveyed or spied on.

Find this story at 28 January 2013

Chocolade spionnen

De Zwitserse afdeling van Attac heeft op 20 juni 2008 de autoriteiten van het Kanton Vaud, Zwitserland, gevraagd om de infiltratie van Attac door de multinational Nestlé te onderzoeken. Nestlé is het bedrijf van onder andere KitKat, After Eight, Bros en Nespresso. Acteur en regisseur George Clooney is de belichaming van het hippe kopje koffie. Attac heeft een aanklacht ingediend tegen een onbekende persoon wegens schending van de persoonlijke levenssfeer van de auteurs van het kritische boek over Nestlé: ‘Nestlé – Anatomie eines Weltkonzerns’ (Nestlé – Anatomie van een multinational) en van de overtreding van wetgeving ter bescherming van persoonsgegevens. Volgens Attac, een wereldwijde organisatie die het economische systeem wil veranderen met onder andere de slogan ‘de wereld is niet te koop’, vond de infiltratie plaats van september 2003 tot en met juni 2004. Nestlé lijkt met de infiltratie geprobeerd te hebben op de hoogte te blijven van het onderzoek van Attac naar de betrokkenheid van Nestlé bij genetisch gemanipuleerde gewassen, de privatisering van water en de behandeling van de vakbonden door het bedrijf.

Het zal geen verbazing wekken dat in de aanloop naar en tijdens de G8 in Evian, Zwitserland, in de zomer van 2003, infiltraties in organisaties van anti globalisten door politie en bedrijfsleven plaatsvonden. Zo geeft de politie van Waadtland in een uitzending van het televisieprogramma Temps Présent toe dat zij op de hoogte waren van infiltratiepogingen door het private recherchebureau Securitas AG (Zwitserland) in allerlei solidariteitsgroepen. Of Nestlé ook daadwerkelijk de opdracht heeft gegeven blijft een misterie. Securitas AG zou ook de infiltratie in Attac hebben uitgevoerd. Deze begon echter pas na de G8 top in Evian. Securitas AG is overigens niet onderdeel van het internationale bedrijf Sercuritas waartoe het Nederlandse bedrijf met dezelfde naam behoort.

Securitas AG zou een vrouw, met de schuilnaam ‘Sara Meylan’, hebben ingehuurd om deel te nemen aan de redactievergaderingen voor het boek ‘Nestlé – Anatomie eines Weltkonzerns’ (Nestlé – Anatomie van een multinational). Het boek is uiteindelijk in 2005 verschenen. ‘Sara Meylan’ meldde zich in de lente van 2003 en deed mee aan de protesten tegen de G8 voordat ze in het schrijversteam infiltreerde. In de uitzending van Temps Présent van 12 juni 2008 willen beide bedrijven niet op de concrete beschuldigingen van het televisieprogramma ingaan. Nestlé gaf wel in een verklaring aan dat zij Securitas AG had ingehuurd voor de beveiliging van haar staf en faciliteiten tijdens de G8. Het bedrijf verwachtte een confrontatie met de demonstranten. Securitas AG baas, Reto Casutt, gaf toe dat medewerkers van het bedrijf onder valse naam aan bijeenkomsten van verschillende solidariteitsorganisaties hebben deelgenomen. Hij noemt het zelf ‘niet sympathiek’, maar ook ‘niet verboden.’ Een maand later beweerde Casutt dat de omstandigheden van de G8 top in Evian te vergelijken waren met militaire omstandigheden en dat de inzet van de agent voor hun cliënt Nestlé slechts noodweer was. Securitas AG moest een informatievoorsprong hebben in verband met toekomstige acties. Casutt voelde zich gedwongen om te reageren op de negatieve berichten in de media.
‘Sara Meylan’ had maandenlang aan het boek van Attac meegewerkt en was na de publicatie spoorloos verdwenen. In e-mails aan de schrijvers meldde de agente dat ze het ‘super vond wat ze deden.’ Of ze veel aan het onderzoek en het boek heeft bijgedragen valt te betwijfelen. Zij deed niet mee aan discussies en kwam op de vergaderingen vaak laat en ging eerder weg. Wel kwam ze te weten met wie Attac contact onderhield in bijvoorbeeld Colombia waar Nestlé de vakbonden niet in haar fabrieken toelaat. Toen de publicatiedatum naderde begon ze afstand te nemen en wilde niet op de foto. Plotseling was ze toen verdwenen en onbereikbaar.

De agente van Nestlé werkte een jaar mee aan het boek. Ze kwam bij de zeven onderzoekers over de vloer, las de verschillende proefdrukken en hoorde de namen van de mensen die Attac van munitie voorzagen tegen het Zwitserse bedrijf. Volgens Jean-Philipp Ceppi van het televisieprogramma Temps Présent dat het nieuws in juni 2008 bracht, vond er een ontmoeting plaats tussen de agente ‘Sara Meylan’ en haar ‘runner’ (coach/begeleider) van Securitas AG en het hoofd beveiliging en het hoofd van de communicatie afdeling van Nestlé in maart 2004. Volgens Ceppi duidt dit erop dat het voor Nestlé een zaak was van veiligheid en van beeldvorming. Volgens hem zou dit verklaren waarom de infiltratie van Attac pas na de G8 top in Evian begon, want enige relatie tussen de redactievergaderingen van Attac voor het boek en de protesten tegen de G8 in Evian was er niet.

Nestlé heeft al een imago van een brute Zwitserse chocoladebeer, maar het bespioneren van een onderzoeksgroep die een boek over het concern schreef, lijkt iedereen te ver gaan. Naar aanleiding van de televisie uitzending schreef de privacy waakhond van Zwitserland Schweizer Datenschutz Securitas AG aan over de activiteiten van het beveiligingsbedrijf voor en tijdens de G8. “Nestlé geeft aan maatregelen te hebben getroffen voor de veiligheid van personen en faciliteiten met het oog op een eventuele terroristische aanslag tijdens de G8. De strijd tegen het terrorisme is echter een staatsaangelegenheid en niet een zaak van een privéonderneming,” vertelde woordvoerder Kosmas Tsiraktsopulos de SDA nieuwsdienst. Over de spionage van de schrijversgroep van Attac merkt hij op dat het om een “problematisch geval” gaat.

Niet alleen de privacy waakhond is verbolgen over het optreden van Securitas AG en Nestlé. Ook de VSPB, de vakbond van Zwitsers politiepersoneel, haalde hard uit naar Securitas AG. De vakbond vraagt zich in een schrijven af of Securitas AG wel een acceptabele partner voor de politie kan zijn. De politie heeft echter zelf ook geen schone handen. Terwijl in de uitzending van Temps Présent de politie aangeeft op de hoogte te zijn geweest van de activiteiten van Securitas AG in de aanloop en tijdens de G8 top, verklaarde een week later de veiligheidscoördinator van het kanton Waadt, Jacqueline de Quattro, dat de politie op de hoogte was van de infiltratie van een vrouwelijke medewerker van Securitas AG in Attac. Enkele maanden later wordt duidelijk dat de Dienst für Analyse und Prävention (DAP), de dienst voor analyse en preventie, in 2003 rond de G8 top bij toeval op de infiltratiepoging was gestoten. De baas van de DAP heeft toen aan de directie van Securitas AG gemeld dat de infiltratie problematisch was.

Op 23 juli 2008 zag Nestlé zich genoodzaakt na een hoorzitting een verklaring af te leggen over haar samenwerking met Securitas AG rond de G8 en Attac. Hans Peter Frick stelde dat Nestlé in de toekomst zulke maatregelen niet uitsluit. Aanleiding voor het opereren van Nestlé en Securitas AG rond de G8 top was een manifestatie op 28 maart 2003 bij het hoofdkantoor van Nestlé. Bij die manifestatie was ook José Bové aanwezig, de Franse boer die tegen de globalisering ten strijde trekt. Attac nam ook deel aan de manifestatie. Tussen de honder en vier honderd boeren uit verschillende landen wilden het hoofdkantoor van Nestlé binnendringen. Het liep enigszins uit de hand volgens Nestlé. Er sneuvelde een ruit van een voordeur en er werden leuzen op de ramen geschilderd. De politie verhinderde dat de demonstranten het hoofdkantoor betraden en de actie duurde niet lang. Frick vond dat deze manifestatie genoeg reden was om hardere maatregelen rond de G8 top te nemen. Blijkbaar was het bedrijf bang dat de media de verkeerde conclusie zou trekken uit de opmerking dat het bedrijf ook in de toekomst zulke maatregelen zou treffen. Het concern liet enkele uren later een woordvoerder duidelijk maken dat Frick niet de infiltraties voor ogen had bij zijn opmerking. Volgens hem behoort infiltratie niet tot de standaardoperaties van het bedrijf, maar het bedrijf sluit infiltratiepogingen echter ook niet uit.

In dezelfde verklaring legde Frick de verantwoordelijkheid voor het optreden van ‘Sara Meylan’ bij Securitas AG. Het beveiligingsbedrijf was met het idee gekomen en Frick had slechts zijn fiat gegeven. Tijdens de hoorzitting van 23 juli 2008 speelden beide partijen een slim spel. Nestlé bezat een dossier van 77 pagina’s over de opdracht aan Securitas AG. Securitas AG zelf had geen enkele documentatie met betrekking tot de zaak aangezien zij alle stukken aan het levensmiddelenbedrijf hadden overlegd. De advocaat van Nestlé stelde dat het dossier bestond uit alle stukken die de beveiligingsafdeling van het bedrijf van Securitas AG medewerkster ‘Sara Meylan’ heeft gekregen van september 2003 tot en met mei 2004. Attac liet het daarbij niet zitten en vorderde alle documenten. Volgens de organisatie zaten in het dossier van Nestlé niet de belangrijke stukken. Vooral het eindrapport van ‘Sara Meylan’ ontbreekt volgens Attac. Dit rapport moet volgens Attac aantonen dat de persoonlijke levenssfeer van de schrijvers van ‘Nestlé – Anatomie eines Weltkonzerns’ is geschonden. Op 15 augustus 2008 wees de rechtbank van Lausanne deze vordering af, daarmee ook een schadevergoeding. De rechtbank oordeelde dat de documenten die beide bedrijven op tafel hadden gelegd voldoende waren.

Op de dag van de uitspraak van de rechtbank in Lausanne zag Peter Brabeck, voorzitter van de raad van commissarissen van Nestlé, zich genoodzaakt te reageren op alle beschuldigingen aan zijn bedrijf. Hij onderstreepte nogmaals dat het initiatief voor de infiltratie niet van Nestlé was gekomen, maar van Securitas AG. ‘Als iemand mij vertelt dat wij een infiltratiepoging gaan uitvoeren, dan zal ik de nodige maatregelen nemen, want dit is niet in overeenstemming met ons beleid,’ vertelde Brabeck Radio RSR. Wat het beleid van Nestlé precies is wordt door de afgewezen vordering niet duidelijk, maar dat Nestlé de laatste jaren flink onder vuur ligt is wel duidelijk.

Vooral de activiteiten van het bedrijf in Colombia zijn een punt van kritiek. En in 2003 startte de Verein Multiwatch de voorbereidingen voor een hoorzitting van de Colombiaanse vakbonden over Nestlé. De hoorzitting vond op 29 oktober 2005 plaats, maar voordien vond er een inbraak in het kantoor van Multiwatch plaats waarbij geen waardevolle artikelen werden ontvreemd. Ook werd een van de vakbondsmensen vlak voor vertrek naar Zwitserland om deel te nemen aan de hoorzitting, vermoord. Beide gebeurtenissen kunnen toeval zijn en niets met Nestlé te maken hebben. Een inbraak kan altijd plaatsvinden en in Colombia zijn moordaanslagen eerder regel dan uitzondering.

De hypothese van Jean-Philipp Ceppi van Temps Présent dat Nestlé aan contra spionage doet om imagoschade af te wenden, is echter niet geheel onlogisch. Bij de voorbereidingen voor de hoorzitting over Nestlé in Colombia door Multiwatch zag het bedrijf zich genoodzaakt geregeld te reageren op de mogelijke beschuldigingen. Nestlé vond de beschuldigingen of uit de duim gezogen of getuigen van een gebrek aan kennis over de Colombiaanse situatie.

De kou lijkt echter niet uit de lucht voor Nestlé. Mensenrechtenactiviste Marianne Aeberhard nam deel aan twee conferentie in Freiburg en Vevey waar ook Colombiaanse vakbondsleden spraken. Aeberhard was niet een van de auteurs van het boek van Attac. Op grond van de Zwitserse wet op de bescherming van persoonsgegevens eiste zij van Nestlé de documenten die op haar betrekking hebben. De agente ‘Sara Meylan’ had namelijk over beide bijeenkomsten gerapporteerd. Nestlé weigerde Aeberhard de informatie zonder opgaaf van reden, wat er op zou kunnen duiden dat Attac toch gelijk heeft dat het dossier dat bij Nestlé ligt dikker is dan 77 pagina’s. Ook van Franklin Frederick, een activist in Brazilië, zijn e-mails door ‘Sara Meylan’ onderschept ten behoeve van het snuffelen voor Securitas AG. Frederick is vooral interessant gezien zijn rol in de strijd tegen de privatisering van water in Brazilië. Hij is erg succesvol en onderhoudt contacten met zowel kerkelijke als niet kerkelijke organisaties in Zwitserland en Brazilië in de strijd tegen de privatisering.

De rol die Securitas AG speelt is er een van informatiemakelaar. Het bedrijf zegt de volledige verantwoordelijkheid voor de infiltratiepoging te dragen. De agente was echter niet alleen geïnteresseerd in de schrijversgroep, maar bezocht ook bijeenkomsten van andere Attacleden en fora van andere organisaties over de activiteiten van Nestlé in Latijns Amerika.

En niet alleen Attac had last van een agente, ook de Gruppe Anti-Repression (GAR) uit Lausanne maakte gewag van een informante. GAR komt op voor het demonstratierecht en is een politieklachtenbureau. Op 8 september 2008 rapporteerde het programma ‘Mise au Point’ over de infiltratie van GAR. Ook GAR diende een klacht in tegen een onbekende persoon in verband met schending van de persoonlijke levenssfeer. Het zou gaan om de agente met de schuilnaam ‘Shanti Muller’. Zij was werkzaam voor Securitas AG en zij was tussen 2003 en 2005 actief binnen de anti-repressiegroep en andere alternatieve groepen zoals organisaties die zich verzetten tegen het Wereld Economisch Forum in Davos. Ook de dierenrechtenorganisatie LausAnimaliste stond op het lijstje van Muller. Ze zou tot in 2008 betrokken zijn geweest bij de organisatie. Het bedrijf zou informatie aan de politie hebben doorgespeeld. In wiens opdracht ‘Shanti Muller’ infiltreerde is nog niet bekend. ‘Muller’ had haar identiteit wel verder uitgebouwd. Ze zou de dochter van een Franse ontwikkelingswerker in Djibouti zijn en zelf 20 jaar in India met straatkinderen en Lepra slachtoffers hebben gewerkt. In de zomer van 2005 verdween ze plotseling, net als ‘Sara Maylan’ Attac plotseling Attac de rug toekeerde. ‘Muller’ gaf wel een reden aan voor haar vertrek. Ze zou haar ernstig zieke moeder in Frankrijk moeten verzorgen.

Om aan alle speculaties over de betrokkenheid van de politie bij de infiltratie pogingen te ontzenuwen was een oud rechter, François Jomini, aangesteld om de rol van de politie te onderzoeken. Zijn conclusie was simpel. De politie heeft geen privébedrijf ingehuurd om te spioneren en de informatie is ook niet bij de politie terechtgekomen. Het onderzoek van Jomini maakte in ieder geval duidelijk dat de politie wel degelijk op de hoogte was van de infiltratie. Tijdens de G8 top was er een speciale politie-eenheid die de informatiestromen coördineerde. Tijdens een bijeenkomst met het hoofd beveiliging van Nestlé is de politie ingelicht over de infiltratie van groepen die zich tegen de globalisering te weer stellen door Securitas AG. Volgens Jomini is de politie niet verteld over welke organisaties het precies gaat en over de infiltratie na de G8 wist de politie in het geheel niets. Of toch wel, want de DAP, dienst voor analyse en preventie van de politie, was op ‘Shanti’ gestoten en had Securitas AG op de vingers getikt. Of niet? Jomini schrijft in zijn rapport dat de politie de informatie over de infiltraties via de media moest vernemen. Dan blijft het wel vreemd dat Securitas AG na 2003 informatie over organisaties die kritisch staan tegenover globalisering aan de politie probeerde te verkopen. De politie ontkent dit weer niet. Volgens Securitas AG heeft zij in de herfst van 2005 de eenheid die verantwoordelijk is voor de infiltraties opgeheven. Deze beëindiging zou samenhangen met opmerkingen van de politie dat deze activiteiten niet behoren tot de taken van particuliere beveiligingsbedrijven.

En dan duikt plotseling in november 2008 de naam van een derde agente van Securitas AG op. ‘Le Matin Blue’, zoals haar schuilnaam luidt, zou ook in opdracht van Nestlé in Attac zijn geïnfiltreerd. Zij schreef rond de tien rapporten voor Securitas AG en Nestlé over Attac. Securitas AG weerspreekt het verhaal niet, maar verweert zich door te stellen dat de vrouw onder haar eigen naam aan openbare bijeenkomsten van de organisatie heeft deelgenomen. De derde infiltrant lijkt de publieke verontwaardiging te hebben aangewakkerd. Op 28 november 2008 ondertekenden 76 prominenten een manifest dat Nestlé en Securitas AG oproepen op te houden met het besnuffelen van mensen die gebruik maken van het recht op vrijheid van meningsuiting. De autoriteiten worden opgeroepen het Nestlé Securitas AG schandaal grondig te onderzoeken.

Find this story at 20 January 2009

 

Nestlé Found Guilty of Spying on Swiss Activists

Nestlé, the world’s largest food company, has been found guilty of spying on Swiss activists in 2003 with the help of Securitas, a private security company. Jean-Luc Genillard, president of the Lausanne civil court, told the two companies to pay 3,000 Swiss Francs ($3,267.55) to each of nine victims.

Vevey, Switzerland, based Nestlé sells $91 billion worth of products a year such as Nescafé coffee, KitKat chocolates and Maggi noodles. The company has frequently been criticized for marketing baby food in poor countries in violation of a 1981 World Health Organization code that regulates the advertising of breast milk substitutes. It has also come under fire from Greenpeace for using palm oil grown on deforested land in Borneo and buying cocoa beans from plantations that used child labor in Cote d’Ivoire in a film entitled “The Dark Side of Chocolate.”

In 2003, a group of activists with the Association pour la Taxation des Transactions pour l’Aide aux Citoyens (ATTAC) in Vaud, Switzerland, started working on a book on the global policies of Nestlé. A Securitas employee infiltrated the group under a false name (Sara Meyland) in order to attend the ATTAC meetings about the planned book.

In June 2008, Temps Présent, a Swiss TV program, revealed that the Securitas agent had briefed Nestlé security personnel as well as corporate communications staff about the meetings that she attended including ones held in private homes. Securitas also provided this information to the local police.

ATTAC members sued Nestlé after the news report was aired. “We are revolted by this practice, which overturns the principles of freedom of expression and basic democratic rights,” a press release from the group stated. “We condemn the role played by Securitas. This private security company, whose activities traditionally consist of guarding buildings and car parks, accepted a contract to spy on a group of people who in no way represented a threat or a danger, except for the fact that the results of their research activities could not be controlled by the transnational Nestlé.”

In recent years Nestlé has started to respond directly to some complaints of activist groups like Greenpeace, according to the Financial Times. “For a company like ours to prosper over the long term we have to create value for the communities in which we operate,” Janet Voûte, Nestlé’s global head of public affairs, told the newspaper. “And we fundamentally believe we cannot create shared value – not just for shareholders but for society – alone.”

Despite the new public relations strategy to contain activists, the company has been unable to quash the Vaud group. Although ATTAC dropped a criminal case against the two companies in 2009, it continued to press a civil claim in Lausanne courts which it dubbed “Nestlégate.”

“We are very satisfied that the civil court has now condemned NESTLE’s and SECURITAS AG’s spying activities,” ATTAC said in a press release issued after the judge ruled against the companies last week. “Nevertheless we’d like to point out that we are continuing to critically observe the worldwide activities of multinational corporations like NESTLE, especially concerning its hostile trade union policies and the excessive pumping of groundwater in different parts of the world.”

Nestlé reacted to the court ruling “with disappointment” although it added that “incitement to infiltration is against Nestlé’s corporate business principles.”

by Pratap Chatterjee, CorpWatch Blog
January 30th, 2013

Find this story at 30 January 2013

Nestlegate: Successful civil lawsuit against NESTLE and SECURITAS

Press release issued by ATTAC Switzerland, 26 January 2013

(English translation provided by ATTAC Switzerland – click here for German version)

ATTAC Switzerland has taken notice with great satisfaction of the civil court’s president Jean-Luc Genillard’s decision of 25 January 2013 in the case «Nestlegate». The Court has convicted NESTLE and SECURITAS AG of spying activities directed at ATTAC. It has recognized that these parties conducted illegal infiltrations. The claimants have been entitled to a financial compensation, since their personal rights have been violated. NESTLE and SECURITAS AG have been ordered to pay a financial compensation of 3,000 Swiss francs (3,238 US dollars) per claimant (a total of 27,000 Swiss francs = 29,145 US dollars = 18,570 pounds sterling).

Both a criminal and a civil case were filed after Swiss television revealed on 12 June 2008 that an Attac workgroup in Canton Vaud, which was preparing a book on Nestle’s policies («Attac contre l’empire Nestle», 2004), had been infiltrated and spied on by a Securitas employee on behalf of Nestle. The woman had joined the Attac workgroup in 2003 under the false name of “Sara Meylan”, had attended private meetings (sometimes at the members’ homes), gathered confidential information and prepared detailed reports on the authors as well as on third parties for Nestle. On September 26th, 2008, Attac discovered and denounced to the examining magistrate another Securitas spy, who was still active in Attac in 2008 under her real name.

The criminal proceedings were dropped on July 29th, 2009. The investigating judge mainly relied on the statements made by Nestle and Securitas AG and found that the only infringement that may constitute an offense – a violation of the federal law of data protection – falls under the three-year statute of limitation. We regret the superficial investigation conducted during this criminal investigation, which Alec Feuz has well documented in his book « Affaire classée».

We are very satisfied that the civil court has now condemned NESTLE’s and SECURITAS AG’s spying activities. Nevertheless we’d like to point out that we are continuing to critically observe the worldwide activities of multinational corporations like NESTLE, especially concerning its hostile trade union policies and the excessive pumping of groundwater in different parts of the world.

Through a general increase of espionage and spying activities, basic democratic rights like the freedom of opinion, the freedom of speech and the freedom of assembly are called into question. The activities of NGOs, trade unions and critical political organizations are limited by private corporations, which perceive non-violent campaigns and action from civil society as a threat to their commercial interests. These transnational corporations thus try to reduce basic democratic rights and often profit from the fact that the State turns a blind eye to these infringements.

It is important to be able to fight for a just and egalitarian society, to oppose injustice around the world by means of free and independent research into the dealings of transnational corporations, without being surveyed or spied on.

Find this story at 26 January 2013

Nestlégate; Nestlé in court for surveillance of ATTAC

On 24 and 25 January 2012, the multinational food-industry corporation Nestlé and the Swiss private security firm Securitas were in court in Lausanne, Switzerland, defending themselves against a civil suit for spying on the “anti-globalization” movement ATTAC. This trial, which has been delayed for a long time, has finally lift the veil of secrecy that has been draped over this spying scandal.

Nestlé and Securitas are accused of illegal surveillance and violations of privacy of ATTAC and its members. The charges were filed after Télévision Suisse Romande revealed on 12 June 2008 that a group of ATTAC members in Canton Vaud, who were working on a book on Nestlé’s policies, had been infiltrated and spied on by a Securitas employee on behalf of Nestlé. The woman joined the ATTAC group in 2003 under the false name “Sara Meylan”, attended working meetings (sometimes in the homes of members), and prepared detailed reports on them for Nestlé. As a member of the group, she had access to internal information, and to all the research by the authors, and to their sources and contacts, both in Switzerland and abroad.

On 26 September 2008, the plaintiffs denounced to the examining magistrate another Securitas spy, who was still active in ATTAC in 2008 under her real name. Nestlé and Securitas had claimed initially that the spying had been ended with the departure of “Sara Meylan” in June 2004. When this second secret agent was discovered, the companies said that this agent had not written any more confidential reports for Securitas and Nestlé since 2005.

The criminal proceedings were dropped on 29 July 2009 after a faulty investigation. The Canton examining magistrate at the time accepted the statements by Nestlé and Securitas and gave as one reason for dismissing the case the three-year statute of limitation of the Data Privacy Act – although the second Nestlé-Securitas agent had still been active in ATTAC in 2008!

Find this story at 24 January 2013